Een dwarse puber die nergens zin in had

Ja je leest het goed, ik was vroeger een dwarse puber die nergens zin in had. Ik zat het liefst bij vrienden of sliep lekker uit. Maar voor één ding kon je me wakker maken en bij mijn vrienden vandaan krijgen, oppassen! 

Die passie voor kinderen en opvoeden is er nog steeds! Ik blijf mezelf ontwikkelen en verder leren over de ontwikkeling van kinderen, maar ook hoe ouders het ouderschap ervaren en wat hen helpt om weer in hun kracht te komen staan.

15 jaar heb ik in de kinderopvang gewerkt, eerst op de groep, daarna als leidinggevende en zorgcoödinator waarin ik ouders en pedagogisch medewerkers ondersteunde bij de speciale zorgvragen. De laatste jaren  heb ik gewerkt als pedagogisch coach, een functie waarin ik pedagogisch medewerkers getrained en gecoached heb op pedagogisch onderwerpen en vragen die zij hebben. 

Ik hou van nieuwe uitdagingen, naast Super slapers start ik daarom het schooljaar 2022-2023 bij Variva als docent Pedagogiek. 

Een falende moeder

De reden waarom er zoveel jaar tussen onze middelste en jongste zit, ik ben een falende moeder, tenminste die titel had ik mezelf een paar jaar geleden gegeven. Onze middelste zoon is vroeger heel veel ziek geweest en heeft de nodige onderzoeken in het ziekenhuis gehad. Naast het ziek zijn sliep hij in de nacht ook nauwelijks. Elke 1,5 uur was hij wakker. Niemand kon ons helpen of een verklaring geven voor zijn slaapgedrag. Ik, als moeder en met mijn pedagogische achtergrond vond echt dat ik faalde in het ouderschap. Naast de vermoeidheid een verschrikkelijk gevoel. Door het slaaptekort en de hoge eisen die ik aan mezelf stelde, belandde ik in een burn out. Dit voelde helemaal als falen, nu weet ik wel beter.  Ik heb keihard gewerkt om er weer bovenop te komen, geleerd dat niet alles altijd perfect hoeft en de verbinding met mezelf weer opgezocht. Want ik was mezelf even helemaal kwijt geraakt. Onze zoon was inmiddels steeds minder vaak en lang ziek. Ook het slapen ging met heel veel geduld en liefde steeds beter. Toen hij vijf jaar oud was heeft hij zijn eerste nacht doorgeslapen. Drie jaar later begon het weer te kriebelen….zou ons nog een kindje gegund zijn. 

Toen ik zwanger was, kwam alles weer terug

Eenmaal zwanger heb ik nachten wakker gelegen. Ik moest toch blij zijn dat ik zwanger was. Dat was ik natuurlijk ook, maar er knaagde een gevoel, wat als dit kindje ook weer zo slecht slaapt, kan ik dat wel aan. Ik nam een vriendin in vertrouwen en vertelde haar dat ik verschrikkelijk bang was dat dit kindje ook heel slecht zou slapen.  Ze vertelde dat zij hulp hadden gekregen van een kinderslaapcoach en dat ze hier heel erg mee geholpen waren. Een kinderslaapcoach? Daar had ik nog nooit van gehoord. 

Ik ga ervoor zorgen dat niemand zich zo hoeft te voelen als wij zoveel jaar hebben gedaan

Na wat speurwerk op internet vond ik een opleiding tot kinderslaapcoach. In mijn zwangerschapsverlof ben ik hier mee gestart. Ik had een doel, een missie, ik ga ervoor zorgen dat niemand zich zo hoeft te voelen als wij hebben gedaan. En die missie kwam goed van pas want onze dochter had koemelkallergie. Ik kon al het geleerde gelijk toepassen. Onze dochter heeft in de eerste weken veel onrust van haar buikje gehad maar dankzij de kennis die ik heb, uiteindelijk wel een goede slaapbasis opgebouwd. 

Blijf er niet mee rondlopen

Mijn advies voor jou, blijf niet aanmodderen. Gun jezelf meer rust en slaap. Pak de regie en vraag om hulp! Hulp vragen is niet zwak maar toont moed. Je hoeft niet alles te weten en alles zelf te doen. Laat iemand meekijken en meedenken waar de onrust en het ´slechte´ slapen vandaan kan komen. Zodat jij weer uitgerust en vol vertrouwen kunt genieten van het ouderschap. Dat verdien jij!

Liefs Sandra